«Το ζήτημα δεν είναι σε τι κόσμο θ’ αφήσουμε τα παιδιά μας, αλλά τι παιδιά θα αφήσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο».
Στην πατρίδα μας υπάρχει αύξηση των κρουσμάτων ενδοσχολικού εκφοβισμού μεταξύ μαθητών, που έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος («bullying»).
Η κατάσταση έχει διαφύγει από τα όρια του εκφοβισμού και της ψυχικής τρομοκρατίας και έχει περάσει στο επίπεδο της κακοποίησης κατ’ εξακολούθησιν.
Το παράδοξο είναι ότι σήμερα, παρότι στην κοινωνία κυριαρχούν φιλειρηνικά μηνύματα, ωστόσο η βία δεν έχει μειωθεί· απεναντίας, αυξάνεται συνεχώς.
Αυτό οφείλεται σε τρεις (3) αιτίες :
1) ο κατακλυσμός βίαιων ερεθισμάτων και μηνυμάτων,
που δέχονται τα παιδιά μας από την τρυφερή ηλικία τους, με την πρόφαση της ψυχαγωγίας.
Ερεθισμάτων, που φτάνουν ώς τη ρεαλιστική αναπαράσταση σκηνών απερίγραπτης βίας, αιματοχυσίας, βασανιστηρίων, σαδισμού, αλλά και σεξουαλικής βίας και σεξουαλικού σαδισμού.
Και μόνο η μετάδοση σκηνών αναπαράστασης σεξουαλικών πράξεων, ακόμη και χωρίς καμιά βία, σε παιδικά μάτια, συνιστά κακοποίηση.
Πρόκειται κυριολεκτικά για μια πανδημία κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών, αλλά και ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που «μυσταγωγούν» τη νέα γενιά σε δυστοπικούς φαντασιακούς κόσμους σκότους και παράνοιας.
Περάστε μια βόλτα από ένα Internet café, για παράδειγμα, να δείτε παιδιά, ακόμη και δέκα ετών, να βρίζουν απερίγραπτα και να χτυπιούνται στους υπολογιστές, «σκοτώνοντας» με μανία ψηφιακά ανθρωπάκια .
Σε αυτά, να προσθέσουμε και τη μουσική που κερδίζει έδαφος στο εφηβικό, αλλά και προεφηβικό κοινό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τραπ η οποία προβάλλει εντόνως την βία ,την αναρχία και τα ναρκωτικά.
2) η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία διαπαιδαγώγησης,
των παιδιών και των εφήβων μας με βάση τις ηθικές αξίες της πνευματικής μας παράδοσης.
Αντλούμε από το θησαυροφυλάκιό μας τα καλύτερα στοιχεία του, προερχόμενα από τη σοφία και τον πολιτισμό των προγόνων μας, την ιστορία του έθνους μας και του λαού μας και την ορθόδοξη πίστη μας.
3) Δεν προβάλλονται ηρωικά και αγωνιστικά πρότυπα συμπεριφοράς στο σημερινό σχολείο και στα διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα.
Χωρίς αυτά το παιδί δεν μαθαίνει να αμύνεται, ούτε για τον εαυτό του, ούτε για τους άλλους (ούτε φυσικά για την πατρίδα, που η αγάπη προς αυτήν έχει εξευτελιστεί και εξαφανιστεί ως αξία).
Τρεις (3) παράγοντες μπορούν να σταματήσουν το αναποδογύρισμα των πάντων :
1) Η πολιτεία.
Κατά το Σύνταγμα, άρθρο 21, «Η οικογένεια…. και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους».
Θα πρέπει η πολιτεία να φροντίσει την εξάλειψη των φαινομένων βίας μεταξύ των μαθητών και παιδιών.
«Όταν τα μήλα είναι ξινά, δεν φταίνε τα μήλα, φταίνε οι μηλιές» μας διδάσκει και ο άγιος Κοσμάς Ο Αιτωλός... και μηλιές είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι.
2)Το σχολείο.
Αν ρωτήσουμε το υπουργείο παιδείας, θα μας ταράξει στις «δεξιότητες» και στις «δράσεις».
Ένας λόγος που αγρίεψαν τα παιδιά, είναι και η «εκπαίδευση της αμάθειας».
Θα πρέπει η παιδεία να προάγει αρχές και ήθη ώστε να βοηθήσει τα παιδιά μας να εκτιμήσουν την ευγένεια, την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ανιδιοτέλεια, τη γενναιότητα και την υπεράσπιση του αδύναμου.
3) Η οικογένεια.
Όποια οικογένεια ορθώνει τείχη αδιαπέραστα και προφυλάσσει τα παιδιά της από την «λέπρα» που τρώει τα σωθικά της κοινωνίας, θα καμαρώνει μεθαύριο για τον καλόν της αγώνα.
Όποια οικογένεια, αντί για τα αναποτελεσματικά «πρέπει», μεγαλώνει και ανατρέφει τα παιδιά της με το «πρέπον», το παράδειγμα, θα σωθεί.
Με εκτίμηση
ΜΑΡΑΝΤΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΙΚΗΣ Ν. ΠΕΛΛΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου